Categorieën
Uncategorized

Tamron Macro lens

Zo, eindelijk de knoop doorgehakt. Ik twijfelde enorm over wat ik nu eigenlijk nog nodig was in mijn fototas. Omdat ik met portret fotografie (studio en buiten) begonnen was, wilde ik wel een goede lens daarvoor. Er ontstond echter een dilemma, want ik wilde ook wel iets in de macro fotografie blijven doen. Heel internet afgestruind om te kijken wat nu wijsheid was, maar dat is onbegonnen werk. De één heeft hier een mening over en de andere daar weer over. Ik had ooit al eens een 50 mm Nikon lens, maar die heb ik ingeruild voor een 35 mm. Dit omdat ik mijn kleinzoontje binnenshuis wou kunnen fotograferen. Met een 50 mm zit je al gauw met je rug tegen de muur. Maar het was wel een fijne lens, vandaar dat ik weer in die richting zocht. Maar macro dan? Moet ik dat helemaal laten vervallen, nee toch? Verder zoeken was het motto. Nikon 85 mm. Een mooie portret lens, maar niet geschikt voor macro. De Tokina 100 mm dan? Super lens, maar geen beeld stabilisatie. Voor macro hoeft dat ook niet zo, omdat je vaak vanaf een statief werkt, maar voor portretten is het toch wel handig. Tamron dan? De 90 mm had ik al eens van een kameraad mogen lenen en uitproberen en eigenlijk was die wel goed bevallen. Hij heeft beeldstabilisatie en is geschikt voor zowel macro als portret fotografie. Dus dat is hem dan geworden. De Tamron 90 mm Di USD VC 1:1 F2.8 Ik ben er zeer blij mee en kan weer even verder.